What’s in a name?

Ooit kwam ik ter wereld als Greetje Dragt. Kort, krachtig en eenvoudig. Hoewel?
In mijn jonge jaren moest ik vaak melden dat ik Greetje heette en geen Geertje, en dat Dragt met een g geschreven diende te worden.
Tot mijn verdriet viel er op mijn voornaam ook nogal wat te rijmen: Greetje op het kleedje, Greetje heeft maar een beetje, Greetje liet een scheetje, en de rest zal ik u besparen.
Daarbij kwam dat er een liedje bestaat dat 'Kleine Greetje uit de polder' heet. Ik woonde destijds in Zwolle. De kapster, die mijn haar altijd in rattenkopjesmodel knipte, bezat echter genoeg fantasie om het steeds over ‘kleine Greetje uit de polder’ te hebben. Daar is de kiem gelegd voor mijn afkeer van de kapper. Ik ga alleen als ik werkelijk niets meer met mijn haar kan beginnen. In die tijd deed ik er alles aan om onder kappersbezoek uit te komen. Zo herinner ik me dat ik me verstopte of stiekem mijn haren nat maakte. Zonder resultaat overigens want ik moest toch met mijn moeder mee. Op een dag kreeg ze er genoeg van. Ze verzocht de kapster vriendelijk doch dringend om niet weer over dat liedje te beginnen.

Op mijn twaalfde verruilde ik de lagere school voor de middelbare. Dat is het moment waarop een mens zich groot en volwassen waant. Ik vormde daar geen uitzondering op en vond dat Greetje nu Greet moest worden. Tijdens de eerste weken in de brugklas moesten we naamkaartjes op onze tafels plaatsen, zodat de leraren zich onze namen konden inprenten. Op mijn kaartje stond dus ‘Greet Dragt.’ Ik moest er zelf aan wennen. De mensen om mij heen moesten er ook erg aan wennen. Vrijwel iedereen noemde mij nog Greetje. Daarbij kwam dat het populairste meisje van de klas ook Greetje heette. Dat zette me aan het denken. Na een paar maanden was ‘je’ achter mijn naam terug, al verhoogde dat mijn populariteit helaas niet.

Na mijn huwelijk heette ik ineens Van den Berg. Die naam komt nogal eens voor, dus ik meende dat er nu niets meer fout zou gaan. Helaas! In mijn schrijverscarrière heb ik veel lezingen gegeven en vaak ontdekte ik op de aankondiging dat men er Greetje van de Berg of Greetje van der Berg van had gemaakt. Ik deed er niet moeilijk over. Veel erger vond ik dat het fenomeen Geertje weer zijn intrede deed. Het is natuurlijk een pracht van een naam, maar zo heet ik niet en zo wil ik dus ook niet genoemd worden. Steeds vaker ontdekte ik in mijn mailtjes de aanhef ‘Beste Geertje’. De eerste keer corrigeer ik dat nog in alle vriendelijkheid. De tweede keer corrigeer ik dat iets dringender, en is men na drie keer nog niet wijzer geworden, dan kan de afzender erop rekenen dat hij/zij ook een naamsverandering ondergaat: Joop wordt Jaap, Jan-Willem wordt Willem-Jan en Betty wordt Hetty. Die maatregel is niet sympathiek, maar wel afdoende.

Sinds mijn scheiding heb ik in het dagelijks leven weer mijn meisjesnaam aangenomen. Dragt met een g is dus terug. Zo maakte ik een jaar geleden telefonisch een afspraak bij een mij nog onbekende kapsalon. Een vriendelijke kapster vroeg mijn naam en toen ik keurig meldde dat Dragt met een g geschreven diende te worden, informeerde zij verbaasd: ‘Gracht?’
Het duurde even voordat die opmerking geland was, maar toen kon ik er hard om lachen.

What’s in a name? Mijn website heeft een nieuwe naam. Niet langer hoeft u ‘dutchauthor.com’ in te tikken, maar gewoon de naam waaronder ik nog altijd schrijf: www.greetjevandenberg.nl
Met een n achter de, want dat luistert nauw…