Een wonder

‘Dat jij toch altijd weer inspiratie hebt,’ verzuchtte een kennis van me onlangs. ‘Ik vind het knap.’ Die laatste opmerking bestreed ik. Het is niet knap: je krijgt het of je krijgt het niet. De waarheid van die gedachte heb ik net ondervonden. Na het schrijven van mijn laatste boek  wilde ik het een paar weken rustig aan doen, om dan weer vol moed en inspiratie aan m’n volgende project te beginnen. Een onderwerp had zich al aangediend.
In die paar weken rust zou ik wel een paar korte verhalen schrijven, en natuurlijk een verse column. Plannen had ik genoeg, maar mijn hoofd werkte niet mee.
Ik had geen idee waarover die column moest gaan.
Ik begon aan een kort verhaal en hield er weer mee op.
Misschien wilde ik teveel.

In die tijd ging de gezondheidstoestand van mijn oude buurvrouw, van wie ik mantelzorger was, hard achteruit. Ik maakte me zorgen of ik het wel zou kunnen volhouden, ondanks de hulp die ik kreeg van thuiszorg. Voorzichtig werd het plan voor een verzorgingshuis geopperd.
Zover kwam het niet. Toch nog onverwacht overleed mijn buurvrouw en ik wist dat ik even niet aan schrijven moest denken. Nu was alleen het afscheid van belang.
Na haar begrafenis ben ik een dagje naar Callantsoog geweest en heb daar heerlijk langs de zee gewandeld. Er ontstonden nieuwe ideeën, en aan het einde van die dag wist ik zeker dat ik de volgende week weer geïnspireerd aan de slag zou gaan.

Maar die maandag erop lukte het niet en  dinsdag evenmin. De rest van de week werd het ook niets. Als iemand ernaar vroeg, antwoordde ik blijmoedig dat het allemaal wel weer goed zou komen. Zelf twijfelde ik hevig. Zeker toen ik de week daarna niet verder kwam dan drie columns, die geen van allen genade in mijn ogen konden vinden. Natuurlijk zat ik dagelijks achter mijn computer en daarnaast wandelde ik veel, maar het leverde weinig op.
Zo langzamerhand werd het beangstigend. Was dit nu het beruchte writer’s block? En hoelang kon zoiets duren? Stel je voor dat mijn inspiratie het voor altijd zou laten afweten?

Gisteren waren ze er ineens weer: de plannen, de hoofdpersonen die op papier verschenen, de verhaallijnen. Vandaag durf ik er voorzichtig in te geloven: mijn blokkade is voorbij!

Het is me nu voor eens en voor altijd duidelijk geworden: inspiratie is niet knap.
Inspiratie is een wonder.