Uit de kast!

Eindelijk kan ik er in alle openheid voor uitkomen. Na jaren van zwijgen durf ik mijn geheim aan de openbaarheid prijs te geven: ik ben gek op de Duitse taal!

Er zijn maar weinig mensen in mijn omgeving met dezelfde afwijking. Wanneer ik het beken, word ik in het minst erge geval meewarig aangekeken. Vaker barst mijn gesprekspartner uit in een hartgrondig:  ‘Duits? Vind je dat echt mooi? Ik vind het een rottaal! Geef mij maar Engels, of Frans, of Italiaans voor mijn part, maar Duits…’

Dus heb ik er jarenlang stilletjes van genoten. Zodra ik de grens met Duitsland over ben gestoken, doe ik niets liever dan een opgewekt Duits gesprekje aangaan over het schöne Wetter, of dat er ‘so viel los war auf der Autobahn’, het liefst met zoveel mogelijk Schw, want dat klinkt zo lekker: schwer, schwierig, Schweiss, Schwalbe, Schwein…

En dan die fraaie woorden en uitdrukkingen.
Zo is een Fusspils een biertje om onderweg op te drinken.
Fusspilz verschilt precies één letter, maar is een stuk minder aangenaam: voetschimmel.
Een Glückspilz is juist positief, want dat is een geluksvogel, en ‘Du hast Schwein gehabt!’ zeg je als iemand een fractie voor het vallen van het rotsblok opzij stapte: ‘Je hebt geluk gehad!’
Zärtlichkeit hoef je van een Morgenmuffel niet te verwachten, want tot tederheid is iemand met een ochtendhumeur meestal niet in staat.

Wat een opluchting dat ik nu na al die jaren, dankzij het CPNB dat als thema van de Boekenweek dit jaar ‘Bis bald!’ heeft gekozen, uit de kast durf te komen.
Wat nu precies de Duitse uitdrukking voor 'uit de kast komen' is, weet ik dan weer niet. Mijn Duitse vriendin aan wie ik die vraag voorlegde, dacht dat het iets was als ‘Zu Potte kommen’ of ‘In die Schuhe kommen’, maar ze wist het niet zeker.
Wie het wel zeker weet, mag het zeggen…